27. 05. 2020

Temat:  Specyfika rynku pracy.

Rynek pracy: to zbiór form, instytucji związanych z poszukiwaniem zatrudnienia, tworzeniem miejsc pracy oraz relacji między tymi elementami. To także ekonomiczny, społeczny i polityczny obszar, na którym rozgrywają się wszelkie procesy z zakresu zatrudnienia i bezrobocia. Z rynkiem pracy łączą się dwa ważne pojęcia: popyt i podaż. Popyt na pracę - wiąże się z liczbą wolnych oraz zajętych miejsc pracy, zapotrzebowaniem na specjalistów i pracowników.                                                                                                   

Podaż na pracę -  to liczba osób, które mogą zaoferować swoją wiedzę, umiejętności i zaangażowanie w wykonywanie konkretnych obowiązków w celach zarobkowych.

Pojęcia kształtujące rynek pracy:

Kryteria:                                                                                                                                                                                     

Rynek pracy w Polsce i na świecie możemy analizować  na podstawie   różnych kryteriów. Mają one wskazywać  tendencje, problemy oraz pozwalają  porównywać między sobą rynki pracy na różnych szczeblach. Kryteria analizy rynku mogą dotyczyć np. zawodów, wieku zatrudnionych, osób poszukujących pracy, narodowości, wykształcenia, obszaru ( krajowy lub europejski). Kryterium może dotyczyć także: legalności zatrudnienia oraz zjawiska szarej strefy i pracy na czarno.

Cechy rynku pracy:                                                                                                                                 Dokonując oceny rynku pracy można określić dominujące w nim tendencje i zagrożenia, dynamikę rozwoju, relacje między podażą a popytem. Cechy rynku pracy można wyznaczyć na podstawie takich kryteriów jak płeć, wiek czy sposób uzyskiwania przychodu także czy jest to  rynek pracy kobiet, osób starszych, samozatrudnionych.

Zasoby rynku pracy:                                                                                                                               Głównym zasobem rynku pracy są ludzie np. w wieku produkcyjnym, poprodukcyjnym i tacy, którzy dopiero za jakiś czas będą zdolni do wykonywania konkretnych obowiązków. Każdą z tych grup można podzielić jeszcze według bardziej szczegółowych kryteriów (np. pracujący, bezrobotni poszukujący pracy, nieposzukujący itp.).

 Czynniki kształtujące rynek pracy:

• czynniki związane zarówno z liczbą ludności,                                                                                  
• czynniki wpływające na umiejętności,                                                                                                       
• niże demograficzne,                                                                                                                                        
• polityka przyjęta przez dane państwa,                                                                                                      
• stan gospodarki,                                                                                                                                        
• otwartość na zatrudnianie cudzoziemców,                                                                                           
• wspiera rodaków w poszukiwaniu pracy za granicą.

Instytucje rynku pracy (źródło: PUP Lipno)

Instytucje rynku pracy realizują zadania państwa w zakresie promocji zatrudnienia, łagodzenia skutków bezrobocia oraz aktywizacji zawodowej. Celem działań podejmowanych przez instytucje rynku pracy jest dążenie do:

• pełnego i produktywnego zatrudnienia;
• rozwoju zasobów ludzkich;
• osiągnięcia wysokiej jakości pracy;
• wzmacniania integracji oraz solidarności społecznej;
• zwiększenia mobilności na rynku pracy.

Instytucje rynku pracy to:

1. Publiczne służby zatrudnienia - tworzą je organy zatrudnienia wraz z powiatowymi i wojewódzkimi urzędami pracy, urzędem obsługującym ministra właściwego do spraw pracy oraz urzędami wojewódzkimi, realizującymi zadania określone ustawą.
2. Ochotnicze Hufce Pracy - są państwową jednostką wyspecjalizowaną w działaniach na rzecz młodzieży, w szczególności młodzieży zagrożonej wykluczeniem społecznym, oraz bezrobotnych do 25 roku życia - strona internetowa: www.ohp.pl
3. Agencje zatrudnienia - są niepublicznymi jednostkami organizacyjnymi świadczącymi usługi w zakresie pośrednictwa pracy, pośrednictwa do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych, poradnictwa zawodowego, doradztwa personalnego i pracy tymczasowej 
4. Instytucje szkoleniowe – są to publiczne i niepubliczne podmioty prowadzące na podstawie odrębnych przepisów edukację pozaszkolną. Strona internetowa: http://stor.praca.gov.pl/portal/#/ris
5. Instytucje dialogu społecznego na rynku pracy - są to:
   1) związki zawodowe lub organizacje związków zawodowych,
   2) organizacje pracodawców,
   3) organizacje bezrobotnych,
   4) organizacje pozarządowe
    - jeżeli wśród zadań statutowych znajduje się realizacja zadań w zakresie promocji zatrudnienia, łagodzenia skutków bezrobocia oraz aktywizacji zawodowej.
6. Instytucje partnerstwa lokalnego - są to grupy instytucji realizujących na podstawie umowy przedsięwzięcia i projekty na rzecz rynku pracy.

Inne podmioty wspierające działania instytucji rynku pracy to m.in. gminne centra informacji, akademickie biura karier, szkolne ośrodki kariery, organizacje pozarządowe zajmujące się problematyką rynku pracy.

Sposoby w jakie osoby dorosłe mogą zdobyć zawód czyli uzyskać kwalifikacje zawodowe:

• Ukończenie studiów wyższych (licencjackie, magisterskie)
• Ukończenie technikum
• Ukończenie szkoły branżowej
• Szkoła policealna
• Kwalifikacyjne kursy zawodowe
  Zastąpiły szkolne formy zdobywania zawodu przez osoby dorosłe od roku 2013. Zawody, w których nauka jest prowadzona w ramach kwalifikacyjnych kursów zawodowych, wskazane są w klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego określonej Kwalifikacyjne kursy zawodowe są  w większości zawodów, jedyną drogą do uzyskania tytułu zawodowego przez osoby dorosłe (np.  technik górnictwa podziemnego, elektromechanik, elektryk, technik elektryk i inne).Osoba, która ukończy kwalifikacyjny kurs zawodowy i zda egzamin potwierdzający kwalifikacje w zawodzie, otrzymuje państwowy dyplom potwierdzający kwalifikacje zawodowe .
• Szkoły policealne
  Rodzaj szkoły pozwalającej zdobyć zawód w polskim systemie edukacji przeznaczona dla absolwentów szkół średnich. Aby zostać przyjętym do szkoły policealnej, konieczne jest posiadanie wykształcenia średniego, ale matura nie jest wymagana.
  Czas trwania nauki dla poszczególnych zawodów w policealnej szkole określa rozporządzenie MEN. W trakcie oraz na koniec procesu kształcenia słuchacze mogą podejść do zewnętrznego egzaminu potwierdzającego kwalifikacje w zawodzie i otrzymać świadectwo w danej kwalifikacji, a po zdaniu wszystkich egzaminów w zakresie kwalifikacji wyodrębnionych w danym zawodzie, otrzymać dyplom potwierdzający kwalifikacje zawodowe oraz tytuł technika w danym zawodzie lub równoważny, na poziomie ISCED 4 (International Standard Classification of Education – Międzynarodowa Klasyfikacja Standardów Edukacyjnych). Szkoły policealne uprawnione są do wydawania zaświadczeń do ZUS.
• Egzaminy eksternistyczne zawodowe
  Jeżeli posiadasz dwa lata stażu pracy w danym zawodzie lub dwa lata kształciłeś się w zawodzie (nawet nie ukończywszy szkoły)  możesz ubiegać się o potwierdzenie swoich kwalifikacji w trybie eksternistycznym.
   

Proces wyboru szkoły i formy zdobywania kwalifikacji to proces długotrwały. Ważne są wszystkie działania wspierające  w poznaniu siebie oraz w dokonaniu wyboru co chce robić a potem w jaki sposób chce zdobyć wymarzony zawód.

Ćwiczenie: Zaplanuj swoją drogę do zdobycia upragnionego zawodu i zaistnienia na rynku pracy. Jeżeli nie wiesz co ze sobą zrobić i chcesz porozmawiać o swoim wyborze to oczywiście czekam na kontakt.

Przykład:

                  Zawód , który chcę wykonywać: trener personalny

   Plan A

Etap I:  szkoła podstawowa:

• Zespół Szkół w Karnkowie

Etap II: szkoła średnia:

• szkoła branżowa I stopnia : -----II stopnia: ----
• technikum: ------------------
• liceum ogólnokształcące: np.Liceum Ogólnokształcące im. R. Traugutta  w Lipnie

Etap III: studia

• studia licencjackie: np.Akademia Wychowania Fizycznego im. Józefa  Piłsudskiego w Warszawie, specjalizacja: instruktor ( do wyboru dyscyplina np. tenis)
• studia magisterskie: np.Akademia Wychowania Fizycznego im. Józefa Piłsudskiego w Warszawie, specjalizacja: instruktor ( do wyboru dyscyplina np. tenis)kontynuacja lub zmiana.

 

                         Sukces !!!

 

Plan B

 

Etap I:  szkoła podstawowa:

• Zespół Szkół w Karnkowie

Etap II: szkoła średnia:

• szkoła branżowa I stopnia : -----II stopnia: ----
• technikum: ------------------
• liceum ogólnokształcące: np.Liceum Ogólnokształcące im. R. Traugutta  w Lipnie

Etap III: kurs kwalifikacyjny:

• np. Fit Academy Warszawa ( jednostka kształcenia ustawicznego nadana przez MEN , certyfikat) –  kompleksowy kurs trener personalny + instruktor siłowni 

 

                         Sukces !!!

 

21. 05. 2020

Temat: Problem bezrobocia- przyczyny i skutki.

 

Co to jest bezrobocie?

 

 Ustawa o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy - definiuje bezrobotnego jako osobę niezatrudnioną i niewykonującą innej pracy zarobkowej, zdolną i gotową do podjęcia zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym w danym zawodzie lub w danej służbie albo innej pracy zarobkowej albo jeżeli jest osobą niepełnosprawną, zdolną i gotową do podjęcia zatrudnienia co najmniej w połowie tego wymiaru czasu pracy (fragment definicji).

 

Zgodnie z ustawą definicja „bezrobotnego” obejmuje tylko osoby, które ukończyły 18 lat, ale nie ukończyły 60 (kobiety) lub 65 lat (mężczyźni). Bierze również pod uwagę pracę dla niepełnosprawnych. 

 Międzynarodowa Organizacjza bezrobotnego uznaje osobę w wieku 15–74 lat, która spełnia warunki:

• w okresie badanego tygodnia nie była osobą pracującą
• aktywnie poszukiwała pracy
• była gotowa podjąć pracę w badanym tygodniu lub następnym.

 

Organizacja uznaje za bezrobotną również tę osobę, która nie poszukiwała pracy, ponieważ miała ją zapewnioną i oczekiwała na jej rozpoczęcie przez okres nie dłuższy niż 3 miesiące.

 

Rodzaje bezrobocia:

Rodzaje bezrobocia na podstawie jego przyczyn to:

 

Bezrobocie frykcyjne — kiedy na rynku jest za mało miejsc pracy. Zazwyczaj jest to okres przejściowy (dlatego nazywa się je również bezrobociem krótkotrwałym). Ten rodzaj bezrobocia jest związany z niedostateczną informacją — kandydaci nie wiedzą, że czeka na nich stanowisko pracy.

 

Bezrobocie strukturalne — zbliżone do bezrobocia frykcyjnego, jednak utrzymujące się dłużej i trudniejsze do zniwelowania. Kandydaci nie mają wystarczającego wykształcenia lub kompetencji, aby podjąć pracę.

 

Bezrobocie koniunkturalne — nazywane również bezrobociem cyklicznym . Jest związane z cyklicznymi zmianami produktywności gospodarki i nie jest długotrwałe.

 

Bezrobocie technologiczne — związane z bezrobociem strukturalnym. Jest spowodowane wprowadzaniem nowych technologii. Pracownicy po prostu nie posiadają wystarczających umiejętności, aby pracować np. z nowym sprzętem.

 

Bezrobocie sezonowe — dotyczy branż i zawodów, które są podatne na zmiany sezonowe (np. prace wakacyjne).

 

Rodzaje bezrobocia na podstawie okresu trwania zjawiska.

Wyróżnia się:

 

• bezrobocie krótkookresowe (do 3 miesięcy)
• średniookresowe (od 4 do 6 miesięcy)
• długookresowe (od 7 do 12 miesięcy)
• długotrwałe (powyżej 12 miesięcy).

 

Bezrobocie może być:

- jawne (np. bezrobocie rejestrowane — ustalane na podstawie ewidencji urzędów pracy)

 - ukryte (np. wcześniejsza emerytura lub niepełny wymiar pracy).

 

Inne  rodzaje bezrobocia to:

 

• bezrobocie naturalne (nazywane też bezrobociem dobrowolnym — są to osoby, które w sytuacji równowagi na rynku pracy po prostu nie chcą podjąć pracy, np. nie szukają dobrych ofert pracy)
• bezrobocie klasyczne (kiedy np. pensje są sztucznie zawyżane i pracodawcy nie są w stanie zatrudniać pracowników)
• bezrobocie przymusowe (szersza definicja, która zawiera w sobie bezrobotnych, którzy pomimo akceptacji rynkowych warunków, nie są w stanie znaleźć pracy)
• bezrobocie powszechne (dotyczące całego kraju)
• bezrobocie lokalne (dotyczące określonego regionu)
• bezrobocie pozorne (to zjawisko tworzą osoby, które są zarejestrowane jako bezrobotni, ale wykonują pracę zarobkową)
• bezrobocie całkowite i częściowe (całkowity brak zatrudnienia lub praca w niepełnym wymiarze godzin).

  

Główne przyczyny bezrobocia:

 

• niski poziom wykształcenia części społeczeństwa
• szybki rozwój nowych technologii
• zaniedbanie gałęzi gospodarki w regionie
• niewłaściwe funkcjonowanie instytucji rynku pracy
• wysokie koszty pracy dla pracodawców
• brak poszukiwanych przez pracodawców umiejętności u kandydatów
• wejście na rynek pracy pokolenia wyżu demograficznego
• niedostosowanie systemu edukacji do potrzeb rynku pracy
• wysokie zasiłki dla bezrobotnych, pomoc socjalna
• wysokie podatki, które ograniczają możliwości pracodawców
• niedopasowanie terytorialne miejsca zapotrzebowania na pracę i miejsca zamieszkania potencjalnych pracowników
• sztywne i opresyjne dla pracodawców prawo pracy
• nagłe zmniejszenie zapotrzebowania na dany produkt lub usługę
• gospodarka państwa nastawiona na import
• sezonowe zmiany w rodzaju i skali zatrudnienia
• wyznaczanie przez rząd sztucznie wysokich stawek płacy minimalne 

Skutki bezrobocia:

  

negatywne:

 

ekonomiczne

• zmniejszenie wpływów do budżetu państwa,
• spadek poziomu produkcji
• większe wydatki państwa na pomoc socjalną i walkę z bezrobociem
• rozwój tzw. szarej strefy
• utrata umiejętności i kwalifikacji wśród osób bezrobotnych
• zmniejszanie się wpływów i deficyt budżetowy.

 

psychologiczne

• depresja i zaburzenia emocjonalne
• obniżenie samooceny i wiary w siebie
• niski poziom zadowolenia z życia
• większa podatność na choroby
• myśli i próby samobójcze
• stres

 

społeczne

•  poczucie wykluczenia ze społeczeństwa
• utrata statusu społecznego
• pogarszające się relacje z rodziną i bliskimi
• pogarszanie się stanu zdrowia społeczeństwa
• patologie społeczne
• bieda i ubóstwo
• emigracja zarobkowa
• odkładanie decyzji o założeniu rodziny.

•  zrezygnowanie i niechęć do poszukiwania pracy.

 

pozytywne :

 

• większa konkurencyjność na rynku pracy, która stymuluje pracowników do zdobywania specjalistycznego wykształcenia i nowych umiejętności
• większa motywacja, dyscyplina, zaangażowanie i efektywność pracowników
• zainteresowanie elastycznymi formami pracy
• lepsza alokacja zasobów pracy
• łatwiejsza walka z inflacją (mniejsza presja na podnoszenie pensji)
• szukanie nowych ścieżek kariery i przemyślane wyznaczanie celów zawodowych
• krótkotrwała migracja zarobkowa pozwala lepiej poznać inne kultury.

 .

Stopa bezrobocia — definicja

 

Stopa bezrobocia - to wielkość statystyczna, która określa wymiar bezrobocia na danym obszarze. Jest to po prostu stosunek liczby osób bezrobotnych do osób aktywnych zawodowo.

Eksperci wyróżniają również pojęcie: naturalna stopa bezrobocia. Jest to tzw. bezrobocie naturalne, występujące w sytuacji, gdy rynek znajduje się w stanie równowagi. W gospodarce rynkowej naturalna stopa bezrobocia nigdy nie jest równa zeru.

 

Stopa bezrobocia w Polsce :

Obecnie , w dobie pandemii i intensywnych zmian na rynku pracy, wszystkie dane zmieniane są  radykalnie. Trudno określić wskaźnik bezrobocia.  Dlatego dane , które podaję odnoszą się do roku 2019.

 

Według danych GUS w 2019 roku stopa bezrobocia rejestrowanego w Polsce wynosiła:

• 5,5% w kwietniu
• 5,6% w marcu
• 5,7% w lutym
• 5,8% w styczniu.

 

Stopy bezrobocia rejestrowanego w kwietniu w poprzednich latach wynosiły:

• 6,2% w 2018 r.
• 7,5% w 2017 r.
• 9,2% w 2016 r.
• 10,9% w 2015 r.
• 12,7% w 2014 r.

 

Bezrobocie w Polsce:

 

W kwietniu 2019 r. w Polsce było 922 800 zarejestrowanych bezrobotnych. Dla porównania, w tym samym miesiącu w 2014 roku było ich ponad 2 mln!

  

Według Eurostat w kwietniu 2019 roku stopa bezrobocia wyniosła w Polsce 3,7%.

Rekordowo niskie wskaźniki bezrobocia w Polsce w 2019 roku to zadowolenie dla rządzących i przedsiębiorców. Sytuacja taka pozwala na zatrudnianie pracowników lub korzystanie z usług samozatrudnionych a także wszystkich, którzy otrzymują wynagrodzenie za swoją pracę i mogą utrzymać się na wyższym lub niższym poziomie. Jednak wskaźnik ogólnopolski nie może zaciemniać nam obrazu. Bezrobocie rozkłada się nierówno ze względu na poszczególne regiony Polski. Występują znaczące różnice między województwami. W styczniu tego roku w Wielkopolsce wynosiło ono jedynie 3,3%, natomiast w woj. warmińsko-mazurskim aż 10,9%. Również powyżej 10% wynosiło bezrobocie w województwie mazowieckim (10,2%), ale w samej Warszawie już tylko 2,4%. Nic więc dziwnego, że stolica jest podawana w statystykach oddzielnie.

 Poszczególne miasta są nierówno dotknięte problemami bezrobocia. Często wynika to z przemian strukturalnych lokalnej gospodarki na przestrzeni ostatnich dekad.

 Przede wszystkim nierówności dotyczą to małych i średnich miast. W tych przypadkach duże znaczenie mają działania aktywizujące bezrobotnych. Nie zawsze przynoszą one oczekiwane rezultaty.

 Wynika to nie tylko z niedopasowanych działań, ale także m.in. z braku zainteresowania podjęciem legalnego zatrudnienia, występujących ograniczeń zdrowotnych czy też problemów rodzinnych.

Stopa bezrobocia w poszczególnych grupach wiekowych. Wśród osób młodych, dopiero wchodzących na rynek pracy, wciąż jest ono znacznie wyższe niż średnia ogólnokrajowa. Na początku 2019 roku stopa bezrobocia w grupie osób 15–24 lat wynosiła bowiem aż 10,4%. Również osoby starsze mają problemy ze znalezieniem zatrudnienia.

 Stopa bezrobocia w wybranych państwach europejskich (dane: Eurostat,  kwiecień 2019 r.):

 

• Hiszpania — 13,8%
• Włochy — 10,2%
• Chorwacja — 7,3%
• Portugalia — 6,7%
• Szwecja — 5,9%
• Słowacja — 5,7%
• Dania — 5,3%
• Austria — 4,7%
• Irlandia — 4,6%
• Rumunia — 4,0%

• Polska — 3,7%

• Holandia — 3,3%
• Niemcy — 3,2%
• Czechy — 2,1%

 

W tym okresie bezrobocie w Unii Europejskiej utrzymywało się na poziomie 6,4%.

 

Dla porównania, w kwietniu 2019 r. w Stanach Zjednoczonych stopa bezrobocia wyniosła 3,6%, a w Japonii — 2,4%.

Porównując stopę bezrobocia z innymi krajami musimy pamiętać o globalnym podziale pracy, a więc o rodzajach prac wykonywanych i oferowanych na rynku w danym państwie. Nie tylko przekłada się to na wysokość zarobków, ale również będzie wiązało się z szansami rozwoju gospodarki, walką z pułapką średniego dochodu oraz konkurencyjnością.

Z bezrobocia można wyjść lub uniknąć go w przyszłości, stosując sprawdzone metody i unikając typowych błędów.

• zajrzyj do poradników
• śledź strony i portale z ogłoszeniami
• bierz udział w stażach i praktykach, zdobywaj doświadczenie
• wyróżniaj się na tle innych kandydatów podczas rozmowy kwalifikacyjnej

Najbliższy urząd pracy: Powiatowy Urząd Pracy, 87-600 Lipno, ul.  Stefana Okrzei 7

 Ćwiczenie:  Popatrz wokół siebie i spróbuj określić jaka jest główna przyczyna bezrobocia i jak powinno się z nim walczyć? Przedyskutuj to z najbliższą rodziną.

 

14. 05. 2020

 

Uwaga absolwenci naszej szkoły!

                                                     Oferta Zespołu Szkół Technicznych im. Ziemi Dobrzyńskiej w Lipnie                                                       na rok szkolny 2020/21 ( dokładna informacja na stronie szkoły)

 

TECHNIKUM

 Zawody:

technik mechanik                                                                                                                                                                            technik pojazdów samochodowych                                                                                                                                          technik elektryk                                                                                                                                                                              technik budownictwa                                                                                                                                                                    technik robót wykończeniowych w budownictwie                                                                                                            technik spawalnictwa !!! NOWOŚĆ                                                                                                                                          technik ekonomista                                                                                                                                                                        technik informatyk                                                                                                                                                                        technik mechatronik                                                                                                                                                                    technik logistyk                                                                                                                                                                              technik usług fryzjerskich                                                                                                                                                              technik żywienia i usług gastronomicznych

BRANŻOWA SZKOŁA I STOPNIA - z praktyką w Centrum Kształcenia Zawodowego.

 Zawody:                                                                                                                                                                                               mechanik pojazdów samochodowych                                                                                                                                     kucharz                                                                                                                                                                                               operator obrabiarek skrawających                                                                                                                                           monter sieci i instalacji sanitarnych                                                                                                                                         betoniarz                                                                                                                                                                                           zbrojarz                                                                                                                                                                                             monter zabudowy i robót wykończeniowych w budownictwie,                                                                                         murarz                                                                                                                                                                                                 tynkarz                                                                                                                                                                                               elektryk                                                                                                                                                                                             krawiec                                                                                                                                                                                             mechatronik                                                                                                                                                                                     ślusarz

BRANŻOWA SZKOŁA I STOPNIA - z praktyką w zakładach pracy

Zawody:                                                                                                                                                                       

 - mechanik pojazdów samochodowych   - piekarz   - cukiernik   - sprzedawca   - magazynier  - logistyk   - wielozawodowa (fryzjer, elektromechanik pojazdów samochodowych,   - elektryk,   - ślusarz,    -  krawiec,    -  monter zabudowy i robót wykończeniowych w budownictwie,   - operator maszyn i urządzeń przemysłu spożywczego 

BRANŻOWA SZKOŁA SPECJALNA I STOPNIA - z praktyką w Centrum Kształcenia Zawodowego.

Zawody:

- ślusarz     - kucharz     

Zaoczne Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych

Kwalifikacyjne kursy zawodowe

 

Zaproszenie_na_drzwi_otwarte_on_-_line.pdf

https://www.facebook.com/4nadroz

 

http://zs4nadroz.pl/wp-content/uploads/2020/04/prezentacja-ZS4-2020-2021.pdf

 

---

12. 05. 2020

Temat: Dokumenty aplikacyjne- CV, list motywacyjny.

Co to jest i jak napisać CV (Curriculum vitae)?

Curriculum vitae  - jest to podstawowy dokument rekrutacyjny i powinien zawierać dane o kandydacie – imię, nazwisko, adres, datę urodzenia, dane kontaktowe, wykształcenie oraz doświadczenie zawodowe, a także pewne szczegóły, które wyróżnią go na tle innych kandydatów – są to np. informacje o dodatkowych certyfikatach  lub zainteresowania.

Jest to niezwykle istotny element podczas poszukiwania pracy i to jak napisać CV odgrywa pierwszorzędną rolę. W dzisiejszych czasach  nikt nie trudni się formą odręczną, a niemal każdy korzysta z narzędzi komputerowych, które pozwalają na schludne i estetyczne stworzenie dokumentu. Można zaczerpnąć inspiracji z gotowych szablonów graficznych bądź też stworzyć takie CV samodzielnie od podstaw. CV i list motywacyjny stanowią swoistą wizytówkę kandydata, dlatego warto ze szczególną dbałością zapoznać się z poradnikami, jak napisać CV, bądź zaczerpnąć informacji od  osób, które starania o pracę mają już za sobą.

W CV ważnych jest kilka czynników, na które koniecznie zwróć uwagę, kiedy będziesz tworzyć dokument:

• zadbaj, aby znalazły się tam wszelkie niezbędne informacje – przede wszystkim kontaktowe (tylko w ten sposób przyszły pracodawca będzie mógł się z tobą skontaktować)
• upewnij się też, że zawarłeś ważne dla danego stanowiska pozycje w edukacji, doświadczeniu zawodowym oraz wszelkie pożądane przez pracodawcę potwierdzenia kwalifikacji, które posiadasz
• pisz zawsze prawdę ( wszelkie kłamstwa mogą bardzo łatwo wyjść na jaw – na przykład podczas rozmowy kwalifikacyjnej, bądź gdy zostaniesz poproszony o referencje lub zobligowany do napisania testu językowego lub specjalistycznego)
• dołóż wszelkich starań, aby wygląd dokumentów aplikacyjnych był nie tylko estetyczny, ale też pozbawiony błędów. Przed wysłaniem aplikacji warto dać ją do przeczytania innej osobie, która wychwyci, czy nie znajdują się tam żadne literówki albo czy o czymś nie zapomniano
• zaprezentuj swoją wyjątkowość - mieść w CV to, co wyróżni twoją kandydaturę na tle innych – mogą to być ciekawe zainteresowania, odbyte szkolenia albo certyfikaty
• pamiętaj aby CV miało przejrzystą formę, odpowiedni układ i zawierało Twoje aktualne zdjęcie. Dzięki temu zostaniesz odebrany jako profesjonalista, któremu zależy na danej posadzie.

Typy CV

1. CV chronologiczne

Stanowi tradycyjną i zarazem najpopularniejszą formę pisania CV. Jego cechą jest chronologiczne uporządkowanie swoich doświadczeń zawodowych, zaczynając od najbliższych (od ostatniej pracy), a następnie o poprzednich. Również wykształcenie piszemy od najwyższego poziomu.

CV dzieli się na części:                                                                                                                                    wykształcenie, doświadczenie zawodowe, osiągnięcia, zainteresowania. Ogólna zasada jest taka, że kandydat, który posiada doświadczenie zawodowe powinien, po danych personalnych, zacząć od jego prezentacji, a następnie przejść do wykształcenia. Natomiast w wypadku CV absolwenta kolejność powinna być odwrotna.

Ten typ CV jest formą korzystną dla osób mogących pochwalić się bogatym doświadczeniem zawodowym, w których dotychczasowej karierze można zaobserwować ciągły postęp. Osoby nie posiadające doświadczenia zawodowego raczej nie wypadną szczególnie imponująco.

Schemat:
A. Dane personalne
B. Wykształcenie
C. Doświadczenie zawodowe
D. Dodatkowe kwalifikacje
E. Dodatkowe umiejętności
F. Zgoda na przetwarzanie danych personalnych

2. CV funkcjonalne

Pozwala na uwypuklenie swoich umiejętności, zdobytych nie tylko w pracy zarobkowej, ale także w pracy wolontariackiej, czy też podczas rozwijania własnych zainteresowań. Jeśli kandydat wykonywał wcześniej obowiązki podobne do tych na oferowanym stanowisku, lecz nie było to jego ostatnie miejsce zatrudnienia to możne zdecydować się na ten typ CV.

CV funkcjonalne nadaje się dla osób, które miały niespójną ścieżkę kariery lub też nie mają odpowiedniego wykształcenia na dane stanowisko pracy, jednak ich wcześniejsze działania pozwoliły im zdobyć pewne umiejętności wymagane na tym stanowisku.

Schemat:
A. Dane personalne
B. Umiejętności zawodowe
C. Wykształcenie
D. Doświadczenie zawodowe
E. Zgoda na przetwarzanie danych personalnych

3. CV mieszane

Jeśli doświadczenie zawodowe nie jest Twoja mocną stroną (przynajmniej w stosunku do stanowiska, o które się ubiegasz), możesz zastosować życiorys mieszany. Z jednej strony pozwoli on chronologicznie zaprezentować przebieg dotychczasowej kariery, a z drugiej ukazać umiejętności zdobyte w sytuacjach pozazawodowych.

List motywacyjny – czym dokładnie jest?

List motywacyjny, to inaczej list objaśniający motywację piszącego w danej kwestii. Najczęściej jest on składany przez kandydata na dane miejsce pracy, jednak czasem może też być złożony przez osobę, która w danej firmie już pracuje, ale stara się o inne stanowisko lub o awans. Z założenia jednak, list motywacyjny ma służyć przekonaniu drugiej strony o zaletach kandydata i zachęcić do poznania bliżej jego kandydatury.

Rozterki pracownika ... Najważniejsze informacje kandydata na wybrane stanowisko pracy zostały zawarte w CV. Wielu kandydatów zastanawia się nad sensownością wysyłania listu motywacyjnego. Zresztą coraz mniej pracodawców wymaga ich od kandydatów, ponieważ rzadko kto potrafi je poprawnie napisać, a rekruterzy nie chcą uzależniać swoich decyzji od treści listów. Jednak wciąż zdarzają się pracodawcy, którzy wymagają.

Dlaczego? CV nie pozwala poznać kompetencji miękkich kandydata, jego charakteru i zawodowych priorytetów. List motywacyjny to szansa na poznanie aspektów, które trudno wymienić w życiorysie takich jak umiejętność i chęć do pracy w danym zespole czy preferowane warunki zatrudnienia. Dodatkowym atutem listu motywacyjnego jest możliwość sprawdzenia na bieżąco niektórych kompetencji, ważnych zwłaszcza w zawodach wymagających sprawnego posługiwania się językiem np. copywriter, dziennikarz czy PR-owiec. Forma listu motywacyjnego, używane w nim słownictwo, styl pisemnej wypowiedzi mogą być bardzo pomocne przy wyborze odpowiedniego kandydata.

List motywacyjny nie zawsze jest miarodajnym kryterium dla rekrutera. Mnóstwo osób nie umie właściwie przygotować dokumentów aplikacyjnych, więc ich weryfikacja czasem zupełnie mija się z celem. Jeśli kandydat spełnia kryteria wymagane na dane stanowisko w CV, to nie ma sensu włączać w proces decyzyjny  listu motywacyjnego. Jeżeli więc w ofercie pracodawca nie zaznaczył, że oczekuje od nas listu motywacyjnego, nie ma potrzeby być nadgorliwym i należy poprzestać na starannie przygotowanym            CV. Ale kiedy ubiegamy się o stanowisko, na które firma wymaga listu motywacyjnego należy  porządnie go przygotować! W przeciwnym razie może przejść koło nosa super praca.

Oto kilka wskazówek przekazywanych  kandydatom przez rekruterów z portalu ,, Pracuj.pl”                Oczywiście są to ogólne wskazówki, ponieważ każdy list motywacyjny oraz CV pisze się pod ofertę konkretnego pracodawcy.

1. Spersonalizuj list :Na wstępie zaznacz, do kogo kierujesz list. To może być np. dział HR albo dyrektor działu, w którym chcesz pracować. Kontakt do adresata dokumentów aplikacyjnych powinien być dołączony do oferty pracy.

błąd: Pamiętaj, że pośpiech i brak staranności podczas pisania i wysyłania listów może definitywnie przekreślić Twoje szanse na pracę. Jeśli wysyłasz listy do różnych firm, zadbaj o zmianę adresatów – kopiowanie i wysyłanie „przez przypadek” listu do firmy X z nagłówkiem do firmy Y dyskwalifikuje Cię już na starcie.

2. Poinformuj, skąd wiesz o ofercie : Na początku listu zamieść również informację, z jakiego źródła dowiedziałeś się o ofercie (np. firmowa strona www, zakładka kariera, ogłoszenie itd.

3. Wyjaśnij, dlaczego ta firma :W dalszej części uargumentuj, dlaczego starasz się o posadę u danego pracodawcy. Możesz powołać się na informacje, które przeczytałeś na stronie internetowej firmy, np. o wartościach firmy, które są zgodne z Twoimi lub o tym, że firma należy do liderów branży, jest rozpoznawalną i wiarygodną marką, a Tobie zależy na identyfikacji z nią, że dba o rozwój pracowników, oferuje nowoczesne narzędzia i innowacyjne zadania, a Ty tak sobie wyobrażasz swoją ścieżkę itd. Wyjaśnij, dlaczego chcesz pracować na danym stanowisku, co cenisz w swoim zawodzie. Jeśli zmieniasz branżę – również wytłumacz, dlaczego Ci na tym zależy.

4. Wyjaśnij, dlaczego ty: Teraz przyszedł czas, aby przedstawić swoją kandydaturę. W poprzednim akapicie wyjaśniłeś, dlaczego chcesz pracować w danej firmie, ale w kolejnym musisz przekonać, że będziesz właściwą osobą na właściwym miejscu i że pracodawca będzie zadowolony, jeśli zaoferuje Ci pracę. Musisz posłużyć się takimi argumentami, dzięki którym czytający list pomyśli, że wiele zyska zatrudniając właśnie Ciebie.

błąd: Nie powielaj informacji z CV. Nawiązuj do nich, ale nie powtarzaj. Nie zapisuj „litanii” epitetów, które podkreślą, jaki jesteś fantastyczny. Zamiast pisać, że jesteś sumienny, pracowity czy kreatywny – posłuż się konkretnymi przykładami, które udowodnią, ,że tak faktycznie jest. Przywołaj konkretne sytuacje zawodowe, zadania, projekty, doświadczenia, w których wykorzystałeś kompetencje kluczowe dla stanowiska, o które się teraz ubiegasz.

5. Zakończ profesjonalnie: Na koniec wyraź swoją nadzieję na możliwość spotkania z potencjalnym pracodawcą.Nie kopiuj. Mów o sobie.

Zwroty grzecznościowe i „formułki” na wstępie i zakończeniu są w listach mile widziane, a struktura listu rządzi się pewnymi regułami, o tyle schematyczne powielanie „gotowców” budzi niesmak. Zamiast więc naśladować i posługiwać się utartymi frazami, skoncentruj się na zawartości listu. Zadbaj, aby była wiarygodna oraz przekonująca i faktycznie odnosiła się do Twoich doświadczeń. Wyobraź sobie, że list jest opowieścią o Twoim życiu zawodowym, a jednocześnie nienachalną reklamą, dzięki której pracodawca będzie chciał Ci odpowiedzieć i zaprosić do bliższego poznania. Z takim nastawieniem od razu staranniej przyłożysz się do zadania.

 List motywacyjny to dokument formalny, zatem powinien przyjmować odpowiednią formę:

• powinien być napisany jednolitą czcionką typu szeryfowego, zawierać umiarkowaną liczbę informacji (nie może to być kilku stronnicowy esej), a treść powinna mieć wyróżnione akapity z odpowiednimi odstępami
•  list motywacyjny adresuje się do konkretnej osoby lub instytucji, więc forma powinna być osobowa
• zwięzłe i treściwe akapity powinny zostać opatrzone zwrotem grzecznościowym i podpisem
• pamiętaj, że list motywacyjny nie powinien być dłuższy niż strona A4, niezależnie od tego jak ciekawe masz doświadczenia i jak wiele chcesz pokazać rekruterowi
• masz zainteresować, a na rozmowie kwalifikacyjnej możesz sięgać po kolejne argumenty
•  cechy mają służyć temu, aby list motywacyjny był czytelny, przejrzysty i nie budził wątpliwości o profesjonalizmie kandydata                                                                                                                                       Ćwiczenie: Spróbujcie poćwiczyć i napiszcie swoje pierwsze CV i list motywacyjny.

 

 

7. 05. 2020

Temat: Określanie własnych ograniczeń jako wyzwanie w odniesieniu  do przyszłości edukacyjno -  zawodowej.

Co to są ograniczenia w odniesieniu do wyboru kierunku kształcenia i przyszłej pracy zawodowej?                                                                                                                                                                                                                                  Są to wszystkie dysfunkcje i bariery  zdrowotne, osobowościowe, które nie pozwalają lun znacznie utrudniają wykonywanie pracy zawodowej.

W tabelce umieściłam przykładowe grupy zawodów oraz predyspozycje ułatwiające ich wykonywanie oraz przeciwskazania do ich wykonywania.

Ćwiczenie: Popatrzcie uważnie i na podstawie tabelki postarajcie się określić , czy posiadacie  przeciwskazania do wykonywania pewnych rodzajów pracy.

 

Rola lekarza medycyny pracy.

Zadaniem lekarza medyny pracy jest określenie, czy potencjalny pracownik może wykonywać pracę na określonym stanowisku. Lekarze medycyny pracy wydają także orzeczenia lekarskie studentom czy uczniom, w których potwierdzają ich zdolność do wykonywania wybranego zawodu, a tym samym potwierdzają możliwość kształcenia się w wybranym kierunku. Każda osoba rozpoczynająca swoją karierę zawodową ma obowiązek udać się na wizytę do lekarza medycyny pracy. Niezależnie od tego, czy nasza praca to czynności biurowe, czy praca ze szkodliwymi substancjami to nie można jej rozpocząć  bez aktualnego zaświadczenia od lekarza medycyny pracy.

Choć wizyta u lekarza medycyny pracy może czasami wydawać się zbędną formalnością, trzeba pamiętać, że zadaniem medycyny pracy jest przede wszystkim ochrona naszego zdrowia. Lekarz medycyny pracy dokonuje oceny stanu naszego zdrowia, przeprowadza także wywiad mający na celu zbadanie środowiska, w jakim będziemy pracować. W trakcie takiej wizyty przeprowadzane są badania wstępne, a wraz z upływem lat pracy na danym stanowisku – badania okresowe i kontrolne.

Co bada lekarz medycyny pracy?

Lekarz medycyny pracy to odrębna specjalizacja lekarska lub podspecjalizacja. To, do jakiego lekarza medycyny pracy się udajemy i co bada, zależy od stanowiska, na jakim będziemy pracować. Jeśli nasze przyszłe stanowisko wymaga od nas pracy z komputerem, zostaniemy skierowani na badania medycyny pracy do okulisty, by potwierdzić lub wykluczyć ewentualne wady wzroku. Jeśli lekarz medycyny pracy stwierdzi, że do pracy potrzebne nam będą okulary, pracodawca zobowiązany jest do pokrycia części kosztów ich zakupu. Inne badania obowiązują w przypadku stanowisk, które wymagają pracy w hałasie lub obsługi niektórych maszyn. Wtedy zaleca się wizytę u laryngologa lub neurologa.

Jak wygląda wizyta u lekarza medycyny pracy?

Jeśli udajemy się do lekarza medycyny pracy z zamiarem podjęcia pracy na stanowisku, które niezwiązane jest z pracą z czynnikami ryzyka lub szkodliwymi substancjami, wizyta potrwa kilkanaście minut. Lekarz medycyny pracy dokonuje wywiadu zdrowotnego odnośnie do stanowiska, na jakim będziemy pracować. Na tej podstawie decyduje o wydaniu orzeczenia lub skierowaniu do lekarzy innej specjalności. Dopiero posiadając komplet zaświadczeń od lekarzy wszystkich zaleconych specjalności, możemy otrzymać orzeczenie lekarskie potwierdzające naszą zdolność do pracy na danym stanowisku.

Wizyta u lekarza medycyny pracy – jak często?

Kodeks pracy  określa, kiedy jesteśmy zobowiązani do wizyty u lekarza medycyny pracy. Wizyta musi się odbyć w określonych przypadkach: przed rozpoczęciem pracy u nowego pracodawcy, po zmianie stanowiska lub zakresu pracy na danym stanowisku (także w obrębie jednej firmy), przed upływem ważności poprzedniego zaświadczenia o zdolności do pracy – wizyta okresowa. Okresowa badania pracownik odbywa co 1-5 lat, a ich częstotliwość związana jest ściśle z charakterem stanowiska, na jakim pracuje. Osoby narażone na duży poziom hałasu w pracy powinny corocznie wykonywać badania laryngologiczne, natomiast nauczyciele co 5 lat powinni przejść badania foniaryczne. W przypadku pobytu na zwolnieniu lekarskim dłużej niż 30 dni i powrocie do pracy na swoje lub inne stanowisko, także należy udać się do lekarza  medycyny pracy.

Niektóre kierunki kształcenia wymagają zaświadczenia od lekarza medycyny pracy. Chodzi tu o kierunki studiów lub techników, które wymagają nauki w warunkach laboratoryjnych lub obsługi maszyn.

Pracodawca ma obowiązek wypłacić wynagrodzenie za czas, który pracownik poświęcił na badania medycyny pracy, a te powinny odbyć się w godzinach jego pracy.

Medycyna pracy w dobie koronawirusa.

Zgodnie ze znowelizowaną w dniu 31.3.2020 r. ustawą z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, w razie braku dostępności do lekarza uprawnionego  do przeprowadzenia badania wstępnego lub kontrolnego, badanie to może zostać przeprowadzone przez innego lekarza. Lekarz ten może również wydać odpowiednie orzeczenie lekarskie, przy czym będzie ono ważne 30 dni od dnia odwołania stanu epidemii.

Warto również podkreślić, że przeprowadzenie badania medycyny pracy i wydanie orzeczenia może nastąpić zdalnie. Z takiego rozwiązania może skorzystać każdy lekarz, w tym lekarz medycyny pracy. Wynika to z art. 2 ust. 4 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o wykonywaniu zawodu lekarza i lekarza dentysty, zgodnie z którym lekarz może udzielać świadczeń zdrowotnych, w tym badać stan zdrowia i wydawać orzeczenia lekarskie, za pośrednictwem systemów teleinformatycznych lub systemów łączności

 

16. 04. 2020

Temat: Zawody przyszłości.

Ostatnio rynek pracy przechodzi różne zawirowania. Trudno przewidzieć na jakie zawody będzie zapotrzebowanie za rok czy dwa lata. Na tę chwilę zarówno MEN jak i pracodawcy  rekomendują zapotrzebowanie na  następujące zawody w różnych grupach:

1. Zawody o szczególnym znaczeniu dla rozwoju państwa:

• automatyk,
• elektromechanik,
• elektronik,
• elektryk,
• kierowca mechanik,
• mechanik-monter maszyn i urządzeń,
• mechatronik,
• murarz-tynkarz,
• operator maszyn i urządzeń do przetwórstwa tworzyw sztucznych,
• operator maszyn i urządzeń do robót ziemnych i drogowych,
• operator obrabiarek skrawających,
• ślusarz,
• technik automatyk,
• technik automatyk sterowania ruchem kolejowym,
• technik budowy dróg,
• technik elektroenergetyk transportu szynowego,
• technik elektronik,
• technik energetyk,
• technik mechanik,
• technik mechatronik,
• technik programista,
• technik spawalnictwa
• technik transportu kolejowego.

2. Ministerstwo Edukacji Narodowej opublikowało najnowszy wykaz najbardziej potrzebnych zawodów branżowych w kraju. Oto lista:

 

• elektromechanik i technik elektronik elektryk i technik elektryk
• kierowca mechanik i technik mechanik
• mechanik monter maszyn i urządzeń mechatronik i technik mechatronik operator maszyn i urządzeń do przetwórstwa tworzyw sztucznych
• operator obrabiarek skrawających
• ślusarz 
•  technik automatyk sterowania ruchem kolejowym 
• technik elektroenergetyk transportu szynowego i technik transportu kolejowego 
• technik programista
• murarz-tynkarz 
• technik spawalnictwa
• technik budowy dróg oraz operator maszyn i urządzeń do robót ziemnych i drogowych 

 

3. W grupie IT:

 

• programista stron internetowych
•  robotyk
• projektant interfejsów
• project manager  
• serwisant sprzętu elektronicznego

 

4. Prognoza zapotrzebowania na pracowników w zawodach szkolnictwa branżowego na wojewódzkim rynku pracy ( MEN)

Wykaz zawodów szkolnictwa branżowego, dla których jest prognozowane istotne zapotrzebowanie na pracowników w województwie kujawsko-pomorskim

 

Wykaz zawodów szkolnictwa branżowego, dla których jest prognozowane umiarkowane zapotrzebowanie na pracowników w województwie                                  kujawsko-pomorskim

 

 

 2  - 04- 2020

 

Temat:  Oferta szkół średnich na terenie powiatu lipnowskiego

             Zespół Szkół Technicznych im. Ziemi Dobrzyńskiej w Lipnie 

              http://www.zstlipno.edu.pl/

             

             Zespół Szkół im. Romualda Traugutta w Lipnie

http://www.zstlipno.edu.pl/

 

Zespół Szkół w Dobrzyniu im. Związku Młodzież Wiejskiej

http://www.zs-dobrzyn.pl/

 

Zespół Szkół im. Waleriana Łukasińskiego w Skępem

http://www.zsskepe.pl/

 

Uczniowie naszej szkoły wybierają czasem:

 

             Zespół Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego w Studzieńcu

http://www.estudzieniec.pl

 

I LO we Włocławku – Liceum Ziemi Kujawskiej                                                   http://www.test.lzk.pl

Liceum Marii Konopnickiej we Włocławku
http://www.lmkwloclawek.pl

 

Ranking liceów 2019 – wg Perspektywy.pl

kujawsko – pomorskie

 

 

Ranking techników   2019 – wg Perspektywy.pl

kujawsko - pomorskie

 

 

Testy do sprawdzania zainteresowań:

http://www.kluczdokariery.pl/

26- 03- 2020

Doradztwo zawodowe - Mariola Tkaczyk

Wkrótce  ukończycie szkołę podstawową  i  musicie podjąć decyzję o wyborze szkoły średniej.  Jest to wyjątkowo trudny rok  w waszym życiu. Egzamin ósmoklasisty, zdalne nauczanie, wybór szkoły a na dodatek w ostatnim czasie powstało wiele niewiadomych, zwłaszcza w kwestii zawodów, które będą potrzebne na rynku pracy. Wykorzystajcie czas, który pozostał do zakończenia szkoły i starajcie się analizować czynniki, które pełnią kluczową rolę w wyborze szkoły.

1. Słuchajcie bieżących wiadomości , które informują o sytuacji w szkolnictwie i na ryku pracy.
2. Rozmawiajcie z rodzicami – czy sytuacja  materialna i rodzinna pozwoli  na wybór  wymarzonej szkoły.
3. Sprawdzajcie oferty edukacyjne  szkół średnich.

Zapraszam także do zapoznania się z informacjami, które będę umieszczać na stronie, aby wspierać was w podjęciu właściwych decyzji. Jeżeli chcecie o coś zapytać lub poprosić o pomoc w nurtującej was sprawie  to piszcie do mnie na email, który podałam w zakładce pedagoga.

Temat:                                                                                                                                                                

System edukacji w Polsce- możliwe drogi kształcenia

Wg ustawy – Prawo oświatowe (od 1 września 2017 r.),                                                                                 - obowiązek szkolny jest spełniany w 8-klasowej szkole podstawowej                                                         - obowiązek nauki jest spełniany poprzez uczęszczanie do publicznej lub niepublicznej szkoły ponadpodstawowej lub realizowanie przygotowania zawodowego u pracodawcy.                                                                                                               Wdrożenie reformy ustroju szkolnego przebiega zgodnie z przepisami ustawy z dnia 14 grudnia 2017 r. – Przepisy wprowadzające ustawę – Prawo oświatowe.

1. Edukacja obowiązkowa jest podzielona na:

• obowiązkowe roczne przygotowanie przedszkolne,
• obowiązek szkolny, który rozpoczyna się z początkiem roku szkolnego w roku kalendarzowym, w którym dziecko kończy 7 lat, oraz trwa do ukończenia szkoły podstawowej, nie dłużej jednak niż do ukończenia 18 roku życia,
• obowiązek nauki do 18. roku życia, który może być spełniany przede wszystkim przez uczęszczanie do szkoły lub przez realizowanie przygotowania zawodowego u pracodawcy.

Ponadto wymienione formy edukacji obowiązkowej mogą być spełniane również przez uczęszczanie do przedszkola lub szkoły za granicą oraz przy przedstawicielstwie dyplomatycznym innego państwa w Polsce. Uczeń, który ukończył szkołę ponadpodstawową przed ukończeniem 18 roku życia, może również spełniać obowiązek nauki przez uczęszczanie na zajęcia w uczelni.

2. Struktura polskiego systemu oświaty:

 

 

• 8-letnia szkoła podstawowa – obowiązkowa dla wszystkich uczniów;
• Szkoły ponadpodstawowe (średnie i policealne):

• 4-letnie liceum ogólnokształcące,
• 5-letnie technikum,
• 3-letnia branżowa szkoła I stopnia,
• 3-letnia szkoła specjalna przysposabiająca do pracy,
• 2-letnia branżowa szkoła II stopnia (kontynuacja kształcenia w 3-letniej branżowej szkole I stopnia),
• Maksymalnie 2,5-letnia szkoła policealna dla osób posiadających wykształcenie średnie lub wykształcenie średnie branżowe.

W ustroju szkolnym istnieją dwa egzaminy zewnętrzne: egzamin ósmoklasisty i egzamin maturalny.

3. Edukacja domowa (Ustawa Prawo Oświatowe z 14 grudnia 2016 r. (artykuł 37)

Dziecko może realizować obowiązkowy rok przygotowania przedszkolnego, obowiązek szkolny i obowiązek nauki poza placówką tzn. w domu, gdzie jest uczone przez rodziców. Spełnianie obowiązku szkolnego/nauki w warunkach domowych jest możliwe po wydaniu zezwolenia przez dyrektora odpowiedniej placówki (przedszkola, szkoły podstawowej lub ponadpodstawowej). Zezwolenie wydaje się na prośbę rodziców, po spełnieniu wymogów.

4. Struktura systemu szkolnictwa wyższego:

 

• kształcenie specjalistyczne – odpłatne, prowadzone przez publiczne i niepubliczne uczelnie, trwające nie krócej niż trzy semestry.
• studia pierwszego stopnia – studia licencjackie lub inżynierskie, na które przyjmowani są kandydaci posiadający świadectwo dojrzałości, umożliwiające uzyskanie wiedzy i umiejętności w określonym zakresie kształcenia, przygotowujące do pracy w określonym zawodzie, kończące się uzyskaniem tytułu licencjata albo inżyniera;
• studia drugiego stopnia – studia magisterskie, na które przyjmowani są kandydaci posiadający stopień licencjata lub inżyniera, umożliwiające uzyskanie specjalistycznej wiedzy w określonym zakresie kształcenia, jak również przygotowujące do twórczej pracy w określonym zawodzie, kończące się uzyskaniem tytułu magistra albo tytułu równorzędnego; ich ukończenie umożliwia ubieganie się o przyjęcie na studia trzeciego stopnia;
• jednolite studia magisterskie – studia magisterskie, na które przyjmowani są kandydaci posiadający świadectwo dojrzałości, umożliwiające uzyskanie specjalistycznej wiedzy w określonym zakresie kształcenia, jak również przygotowujące do twórczej pracy zawodowej, kończące się uzyskaniem tytułu magistra albo tytułu równorzędnego; ich ukończenie umożliwia ubieganie się o przyjęcie na studia trzeciego stopnia;
• studia trzeciego stopnia – studia doktoranckie, na które przyjmowani są kandydaci posiadający tytuł magistra albo tytuł równorzędny, umożliwiające uzyskanie zaawansowanej wiedzy w określonej dziedzinie lub dyscyplinie nauki, przygotowujące do samodzielnej działalności badawczej i twórczej oraz uzyskania stopnia naukowego doktora;
• studia podyplomowe – formę kształcenia przeznaczoną dla osób legitymujących się dyplomem ukończenia studiów wyższych.

Uczelnie mogą być tworzone jako:

• publiczne, tj. przez państwo reprezentowane przez właściwy organ władzy lub administracji publicznej;
• niepubliczne, tworzone przez osobę fizyczną albo osobę prawną niebędącą państwową ani samorządową osobą prawną.                                                                                            

Uczelnia może być zorganizowana jako:

• uczelnia akademicka - prowadzi działalność naukową i posiada kategorię naukową A+, A albo B+ w co najmniej 1 dyscyplinie naukowej albo artystycznej;
• uczelnia zawodowa – prowadzi kształcenie uwzględniające potrzeby otoczenia społeczno-gospodarczego i nie jest uczelnią akademicką;

Istnieje kilka szczególnych typów uczelni, w których w pewnych obszarach nadzorowanie jej działalności podlega innemu ministrowi niż właściwy ds. szkolnictwa wyższego i nauki:

• uczelnia wojskowa – uczelnia publiczna nadzorowana przez Ministra Obrony Narodowej;
• uczelnia służb państwowych – uczelnia publiczna nadzorowana przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych;
• uczelnia artystyczna – uczelnia publiczna nadzorowana przez ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego;
• uczelnia medyczna – uczelnia publiczna nadzorowana przez ministra właściwego do spraw zdrowia;
• uczelnia morska – uczelnia publiczna nadzorowana przez ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej.

Uczelnie mogą przybierać nazwy:

• „akademia” - wyraz zastrzeżony dla nazwy uczelni akademickiej
• „uniwersytet” - wyraz zastrzeżony dla nazwy uczelni akademickiej posiadającej kategorię naukową A+, A albo B+ w co najmniej 6 dyscyplinach naukowych lub artystycznych, zwanych dalej „dyscyplinami”, zawierających się w co najmniej 3 dziedzinach nauki lub sztuki,;
•  „politechnika” – wyraz zastrzeżony dla nazwy uczelni akademickiej posiadającej kategorię naukową A+, A albo B+ w co najmniej 2 dyscyplinach w zakresie nauk inżynieryjnych i technicznych;

Ze względu na tryb studiowania i organizację studiów wyższych dzielą się one na:

• studia stacjonarne –program studiów jest realizowany w postaci zajęć dydaktycznych wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich i studentów w wymiarze określonym standardami kształcenia dla tej formy studiów;
• studia niestacjonarne –inna formę studiów niż studia stacjonarne, z zachowaniem standardów kształcenia określonych dla tej formy studiów.

Ze względu na formę studiów dzielą się one na studia o profilu:

• praktycznym, na którym ponad połowa punktów ECTS jest przypisana zajęciom kształtującym umiejętności praktyczne;
• ogólnoakademickim, na którym ponad połowa punktów ECTS jest przypisana zajęciom związanym z prowadzoną w uczelni działalnością naukową.